روغن پايه: پارافينيك و نفتنيك
روغن پايه: پارافينيك و نفتنيك
روغنپايهها بهطور کلي به سه دستهي معدني، سنتزي و طبيعی تقسيمبندي ميشوند. روغنپايههای معدني که بيشتر مورد استفاده قرار ميگيرند شامل دو گروه روغنهاي پارافينيک و نفتنيک مي باشند که از تصفيهی نفت خام بهدست ميآيند.
روغنهاي پارافينيک
امروزه بسياري از روانکارهاي مورد استفاده در ماشينآلات در جهان از روغنهاي پارافينيک ساخته ميشوند. روغنهاي پارافينيکي، هيدروکربنهاي اشباع شدهای هستند که از به هم پيوستن هيدروژن و کربن تشکيل شدهاند. اين روغنها را هيدروکربنهای نرمال (هيدروكربنهاي راست زنجير بلند) و هيدروکربنهای ايزو (شاخهدار) تشکيل ميدهند. ممکن است در ساختمان اين روغنها مقاديري روغنهاي نفتيک نيز وجود داشته باشد.
پارافینهای خطی و شاخه دار
در مقايسه با روغنهاي نفتنيک، روغنهاي پارافينيک داراي خواص زير هستند:
• مقاومت بالا در مقابل اکسيد شدن
• نقطهي ريزش بالاتر
• شاخص گرانروي بالاتر
• فراريت کم و در نتيجه نقطهي اشتعال بالا
• وزن مخصوص پايين
روغنهاي نفتنيک
روغنهاي نفتنيک، هيدروکربنهاي حلقوي سيرشدهی يک يا چند حلقهای بوده و هر حلقه میتواند دارای 5 تا 6 کربن باشد.
سیکلوآلکان
اين روغنها در مقايسه با روغنهاي پارافينيک داراي خواص زير هستند:
• مقاومت نه چندان خوب در مقابل اکسيدشدن
• نقطهي ريزش پايينتر به دليل نداشتن واکس
• شاخص گرانروي پايينتر
• فراريت بالاتر و در نتيجه نقطهي اشتعال پايينتر
• چگالي نسبي بالاتر
• خاصيت حلکنندگي بهتر
روغنهاي نفتنيک بهطور کلي براي محدودهي دمايي کم و هنگامي که نقطهي ريزش پايين مورد نياز باشد، مخصوصاً در روغنهاي هيدروليک، روغن سردکنندهها، روغنهاي فرآيند توليد لاستيک، روغنهاي فلزکاري، در روانکارهاي سيلندر براي موتورهاي بزرگ و گريسها قابل استفاده ميباشند.